Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ Ή Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ Ή ΜΗΠΩΣ Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΜΕΝΑ - ΓΝΩΣΤΗ ΚΑΙ ΩΣ ''ΕΜΦΥΛΙΟΙ ΡΟΛΟΙ'' ;

Ευχαριστώ τον Γιώργο Ποταμίτη για την ιδέα που είχε και τον χρόνο που αφιέρωσε για να δημιουργήσει αυτό το βίντεο που με αφορά...Mια μέρα εκεί που 'έπαιζα' με το fc κατεβάζoντας τραγούδια από το youtube και μιλώντας με τους φίλους μου, τυχαία εντελώς, μπήκα και είδα την δουλειά του καλλιτέχνη Γιώργου Ποταμίτη. Σκέφτηκα: Μα τι ευαίσθητος άνθρωπος! Τι ιδιαίτερη σκέψη! Πόσο ολοκληρωμένα καταφέρνει να εκφράσει τις ανησυχίες του, ο Ποιητής! Όλα τα βοηθητικά 'μέσα' που χρησιμοποιεί - μουσική, εικόνες, ζωντανή κίνηση - βοηθούν στο να ενισχύσει το νόημα αυτών που θέλει να πει, ενώ παράλληλα, όλα τα παραπάνω, ενισχύουν και διεγείρουν ακόμα περισσότερο το συναίσθημα του αναγνώστη - θεατή.
Αν είναι θλίψη, γίνεται δυνατότερη, αν είναι αγάπη, την δυναμώνει, αν είναι οργή, την φουντώνει , ενώ αν είναι η μοναξιά, την μετατρέπει σε απόλυτο σιωπηλό σκοτάδι.

'Μπράβο, Κύριε Ποταμίτη μας υποχρεώσατε! Ετσι κάνουν οι καλοί άνθρωποι και οι 'καλοι-τέχνες'; Οταν διαβάζω κάτι δικό σας πρέπει να βάζω και τα κλάματα; πρέπει να συνεχίσω να πονάω; Δεν μου φτάνουν που τα έζησα; Πρέπει να τα θυμάμαι αιώνια; Εσείς, ο 'άγνωστος μου φίλος', έρχεστε να μου δώσετε μια ακόμα ...μαχαιριά; Ωραία! Συγχαρητήρια! Κανείς δεν θα με λυπηθεί εμένα;..." ρωτάω τον εαυτό μου κι όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο, απάντηση δεν παίρνω!

Συνεχίζω ακάθεκτη να μουρμουρίζω, λέω, λέω , μονολογώ ακατάπαυστα, παρασύρομαι απο τις λέξεις,από τις εικόνες, από την ατμόσφαιρα, αλλάζω εύκολα σκέψεις και συναισθήματα, φεύγω απο τον στόχο μου, μεταφέρομαι μέσα από τα λόγια του, στα προηγούμενα, στα περασμένα. Πάνω που ήθελα να τα διαγράψω. Να τα δώσω μία να πάνε στο καλό! Εκείνος; πολύ ατάραχος μου φαίνεται! Μάλλον τα έχει βρει με τον εαυτό του. Δεν είναι όλοι ότι νάναι, σαν μερικές μερικές, ονόματα δεν λέμε!

Για την ιστορία - δεν είναι κουτσομπολιό - ακούστε το σχετικά παράδοξo νέο, που έμαθα για τον συγκεκριμένο κύριο: η βασική δουλειά του είναι: χειρουργός ωτολαρυγγολόγος ! Γράφει όμως ποιήματα και ασχολείται γενικά με τις τέχνες. Μεταφέρει προς τα 'έξω' τα δικά του ιδανικά, βιώματα, εμπειρίες, σκέψεις συνδυάζοντας τα σχεδόν πάντα με οπτικοακουστικά μέσα. Αυτό, στα άπταιστα ελληνικά το ονομάζουμε ...video art!

Πάντως, είναι ωραίος τύπος! Να ήταν όλοι οι άντρες σαν κι αυτόν! Με τόσα πολλά ταλέντα και ευαισθησίες! Πόσο πολύ καλύτερα θα περνούσαμε! Τί καλύτερο από το να σου γράφει ο 'καλός' σου τραγούδια; Τί μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης να υπάρξει, αν αποτελείς πηγή έμπνευσης για αυτόν; Αν γίνεσαι η μούσα του; Αν συνέβαινε συχνά, τότε Θα νιώθαμε θεές! Θα 'πετούσαμε' στον έβδομο ουρανό!

Εγώ πάλι,... 'πέταξα' τη σκούφια μου όταν ο προαναφερόμενος γιατρός - ποιητής μου έστειλε ένα email και με ενημέρωνε - όπως έγραφε - πως θα του φαινόταν καλή ιδέα να συνεργαστούμε!...
''Παρακαλώ, μα τι λέτε τώρα; Χαρά μου να σας ...διαφημίσω;;;!!!'' ήμουν έτοιμη να γράψω, αλλά στην συνέχεια είδα και τα υπόλοιπα που εκείνος έγραφε, αλλά εγώ δεν έβλεπα! Εξαιτίας του shock που υπέστην απο την ξαφνική πρόταση, δεν τακτοποιούσα τα γράμματα σε σειρά και έχανα το νόημα! Η πρόταση - πρόσκληση συνεχιζόταν διανθιζόμενη με λοιπές λεπτομέρειες και διευκρινήσεις: "...σε ένα κείμενο σας,το οποίο θα επιλέξετε εσείς και εγω θα βάλω τον στιχο, θα το κάνω video art, θα προσθέσω και δικές σας φωτογραφίες, αν μου το επιτρέπετε..."

Τσιμπήστε με, ήθελα να φωνάξω, τηλεφωνώ αμέσως στη φίλη μου την Λενιώ, της λέω περιχαρής τι συνέβη και λιποθυμάω...επιτέλους, γιατί αρκετά κρατήθηκα! Είμαστε στα μέσα του καλοκαιριού και φαντάζομαι ότι στις επόμενες μέρες θα πρέπει να έχω νέα του. Έχω αγωνία. Τί άραγε, θα γράψει; Για να είμαι ειλικρινής, περιμένω να δω μήπως όλο αυτό το είδα στο όνειρο μου, αλλά, περιέργως η μεταξύ μας αλληλογραφία συνεχίζεται για κάποια διαδικαστικά κι αυτό μου δίνει ελπίδες. Όχι ... δεν είναι ψέματα! Ωσπου 'έρχεται' στην σελίδα μου, το παρακάτω βίντεο, με όλα όσα μου υποσχέθηκε να τα βλέπω μπροστά μου!
.................................................................................

Σίγουρα, δεν είμαι η αρμόδια να σχολιάσω το έργο του και κυρίως αυτό που με αφορά. Δεν θα είμαι αντικειμενικός κριτής. Αυτό που θέλω να πω όμως, είναι ότι μέσα από τα μάτια και τα λόγια του Γιώργου, ανακάλυψα πολλά πράγματα που δεν τα είχα καν συνειδητοποιήσει. Το μάτι του άλλου...σχεδόν πάντα είναι πιο καθαρό από το δικό μας.

Χωρίς πιά να αστειεύομαι καθόλου, όταν το 'κατέβασα' για πρώτη φορά, δάκρυσα, συγκινήθηκα. Όχι γιατί είναι τόσο λυπητερό, αλλά, γιατί ο άγνωστος μου αυτός φίλος με κατάλαβε, ένιωσε αυτά που κρύβω κι από μένα την ίδια,ένιωσε τι γίνεται μέσα στη καρδιά και στο μυαλό μου,τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου! Πολλοί κοντινοί μου άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει ακόμα ποιά είμαι στη πραγματικότητα - όχι πάντα με δική τους ευθύνη - παρ όλα τα πολλά χρόνια γνωριμίας, καθημερινών σχέσεων, συναλλαγών μας!

Συμπέρασμα ( Προσωπικό ): Οι πραγματικοί φίλοι μπορούν να προκύψουν από το πουθενά, οποιαδήποτε χρονική στιγμή, να γίνουν αγγελιοφόροι νέων πραγμάτων, φύλακες - άγγελοι. Να μοιραστούν μαζί σου τα ταλέντα τους ,να μην ζητούν τίποτα από σένα. Δεν χρειάζεται ούτε καν να τους ξέρουμε, ούτε να τους μιλάμε συχνά στο ...τηλέφωνο! Αρκούνται στα ελάχιστα! Από εμάς χρειάζονται μόνο να έχουμε ανοιχτές τις καρδιές μας!Οι κεραίες μας να πιάνουν το ...υπερπέραν και ίσως, τίποτε άλλο!

Τώρα, ποιοί είναι όλοι αυτοί, οι γνωστοί άγνωστοι που στέκονται δίπλα μας κάποιες στιγμές; Ποιοί είναι όλοι αυτοί - οι backstage people - που μας στέλνουν 'μηνύματα' άλλοτε αισιοδοξίας, άλλοτε συμπαράστασης και μας θυμίζουν σε άτακτες στιγμές ότι υπάρχουν δίπλα μας, χωρίς κανένα ζητούμενο, χωρίς καμμία ιδιοτέλεια; Ακόμα και στις στιγμές, της απόλυτης μοναξιάς, τελικά, δεν είμαστε τόσο μόνοι όσο ...νομίζουμε;! Τί είναι ορατοί ή αόρατοι φίλοι; Υπαρκτοί ή φανταστικοί; Μήπως, είναι οι σκιές μας; κάτι από όλα ή όλα μαζί; Ανάλογα με την περίπτωση...

Σαν να τους βλέπω σε παρέλαση!
Βρε καλώς τα παιδιά! Τί χαμπάρια; Μην στέκεστε στην πόρτα! Μπείτε μέσα! Ε εσείς εκεί , τί κάνετε; Ελάτε να συστηθούμε! Είμαι η Αντιγόνη....Εσύ είσαι ο...; Θυμάμαι, είσαι ο μπαμπάς της Αλέκας - ο Βλάσης, μετά είναι ο Μάκης της Δράμας, ο Σωκράτης - επαναστάτης, ο απαισιόδοξος Ορέστης, η φευγάτη Μαρία, η πανταχού παρούσα Θεοδοσία, ο "που σε χάνω που σε βρίσκω" Νάσος,ο Βαγγέλης, ο μόνιμα Παράπονος, ο Νώντας ο μηχανικός, ο Γιώργος ο γνωστός ποιητής, ο Τάσος ο αναρχο-διαφημιστής και..... πολλοί άλλοι e-φίλοι από την ίδια ανοιχτή 'παρέα', όλοι ιδιαίτεροι,ξεχωριστοί.

Σταματάω για λίγο ν ακούσω. Ακούω κάποιον να μου λέει ψιθυριστά στο αυτί " Υπάρχει μεγάλη ορχήστρα στο σύμπαν που δίνει ρεσιτάλ αγάπης, με εξαιρετικούς βιρτουόζους μουσικούς! Παίζουν για να φέρουν την αρμονία και την μελωδία στη ζωή μας".
Αα, μάλιστα τώρα εξηγούνται όλα γιατί αυτή η μουσική λέγεται κλασική! Το κλασικό δεν είναι και διαχρονικό; Κρατάει χρόνια αυτή η ...κολώνια!
Από την εποχή της δημιουργίας του σύμπαντος!....


Σσσσ,πολλά είπα πάλι. Ας σιωπήσω να ακούσω..χρρρ χρρρ!







10 σχόλια:

Maria Kalafati είπε...

Ο παππούς μου συνήθιζε να μου λέει: «Μίλα δυνατά και πες καθαρά αυτό που θέλεις. Κάποιος θα σε ακούσει, είτε με τα αυτιά του είτε με την ψυχή του»
Όλοι μας εκπέμπουμε… μέσα από ήχους, λέξεις, κινήσεις, σιωπές… ό,τι βρίσκεται πρόχειρο στον καθένα… συνήθως οι «δικοί» μας άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται αυτές τις εκπομπές γιατί είναι απασχολημένοι με τη μορφή μας και τα «επίπεδα» λόγια της καθημερινότητάς μας. Οι «άλλοι», όμως, οι e- φίλοι, που λες κι εσύ, μας σκιαγραφούν μέσα από αυτές τις μικρές κι ασήμαντες «κινήσεις» και λέξεις. Κι αν είναι «κοντινοί» θα μας καταλάβουν και θα ανταποκριθούν. Είναι τόσο ξεκάθαρη η «εκπομπή» μας…

Aνεμος είπε...

τώρα εξηγούνται όλα γιατί αυτή η μουσική λέγεται κλασική! Το κλασικό δεν είναι και διαχρονικό; Κρατάει χρόνια αυτή η ...κολώνια!
Από την εποχή της δημιουργίας του σύμπαντος!....

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΛΟΥΜΑΚΟΥ είπε...

Μαρία, καταρχήν σ ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να γράψεις και το δικό σου σχόλιο. Μου αρέσει η γραφή σου. Καθαρός λόγος.
Συμφωνώ με τον παππού σου...

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΛΟΥΜΑΚΟΥ είπε...

Εεεε άνεμε...γιατί απαντάς με τα δικά μου λόγια; Θέλεις να μου πεις ότι Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει; Δηλ τις έχω τις απαντήσεις, τζάμπα αναρωτιέμαι;...

Aνεμος είπε...

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΜΗΝ ΜΕ ΜΑΛΩΝΕΙΣ,,,,.....
to ξερουμε οτι ειναι δικο σου και ειναι υπεροχο

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει μεγάλη ορχήστρα στο σύμπαν που δίνει ρεσιτάλ αγάπης, με εξαιρετικούς βιρτουόζους μουσικούς! Παίζουν για να φέρουν την αρμονία και την μελωδία στη ζωή μας γνωρίζοντας ότι τίποτε δεν αξίζει περισσότερο από το να βλέπεις όσα αγαπάς να υλοποιούνται με μόνο αντάλλαγμα την ίδια την ύπαρξή τους...

Κρίμα που οι άνθρωποι λαμβάνουν τη ζωή δωρεάν, μα χρεώνουν τα δώρα της...


Tiberius

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΛΟΥΜΑΚΟΥ είπε...

σωστή η παρατήρηση!

Phivos Nicolaides είπε...

Είσαι ήδη στη "Λίστα των Ιστολογίων' μου!

Ανώνυμος είπε...

!!!!

Heliotypon είπε...

Για ερωτευμένο με σένα τον κόβω τον γιατρό...